Θέατρο
ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΔΙΚΗ»
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ 1972
Οταν διαπιστώνεται η αρπαγή και απώλεια του μοναδικού θησαυρού της «πόλης», η ηγεσία της, επιλέγει ως εξιλαστήριο θύμα έναν αθώο πολίτη που τον σύρει σε μιά προκατασκευασμένη δίκη με σκοπό την άνευ αποδείξεων καταδίκη του.
Εκτελεστική,Δικαστική και Εκκλησιαστική εξουσία κάτω από την ίδια προσωπίδα, δεν αφήνει στον κατηγορούμενο καμία δυνατότητα υπεράσπισης και αθώωσης.
ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ»
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ 1973
Σ’αυτή την αλληγορία ο Σόλων, ένας συνηδητοποιημένος πολίτης, που διακρίνει καθαρά τα ηθικά και όχι μόνο αδιέξοδα της πόλης του, προτρέπει και προσπαθεί να παρακινήσει τους συμπολίτες του, όπως ο Αρχαίος Σόλων των Αθηνών, σε μιά εξέγερση εναντίον των εσωτερικών ή των εσωτερικών «εχθρών» και να τους ανυψώσει το ηθικό, αναλαμβάνοντας το καθήκον απέναντι στις πραγμαγματικές τους υποχρεώσεις.
ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΟΣΧΟΥ»
ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ 1978
Μια τραγική πολιτική σάτιρα που αναδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί κάθε είδους απατεώνας να εκμεταλευτεί την αμάθεια και την έλλειψη παιδείας ενός λαού και να τον οδηγήσει στον γκρεμό και τον όλεθρο.
Σε αυτή την αδυναμία του λαού τους στηρίζεται και το σχέδιο των τριων πρωταγωνιστών του έργου, να αναζωπυρώσουν το θρησκευτικό ένστικτο και τον ακραίο φανατισμό που μπορεί να ακυρώσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, συμπεριφορά και πνευματική ελευθερία.
ΘΕΑΤΡΙΚΟ «ΑΝΑΜΠΕΛ»
ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ 1983
Ο δήμαρχος μιας σύνχρονης μεγαλούπολης και η οικογένεια του, διατηρούν, παρά τις όποιες ξεχωριστές ενοχές τους, το μεγάλο μυστικό που αφορά την ασφάλεια της πόλης,συμμετέχοντας παράλληλα στην απόκρυψη ενός οικονομικού σκανδάλου. Την ευκαιρία να βρεθούν ενώπιως ενωπίω με τον εαυτό τους, δίνουν το ενδεχώμενο μιας μεγάλης πλημμύρας και η παρουσία ενός τρίτου μυστηριώδους προσώπου ανάμεσα τους, που μπορούν να οδηγήσουν στην τελική κάθαρση.